Już w Starożytnym Babilonie dokonywano obrotu pieniądzem dłużnym, który koncentrował się w świątyniach, a kapłanom przynosił niebotyczne zyski. Podczas „niewoli babilońskiej” w VI wieku p.n.e. Żydzi zakładali własne banki. Początek ery banków w Europie datujemy na IV wiek p.n.e, kiedy to Isokrates w dziele „Trapesitica” opisał sprawę obrony faworyta bosforskiego króla Satyrosa, którego powierzone pieniądze sprzeniewierzył ateński bankier, były niewolnik – Pasion. Oskarżony początkowo przyznał się do winy, a potem zatarł ślady transakcji i odwołał zeznania.
Informacje o zapisach księgowych i obrocie depozytami znajdujemy już w płomiennych mowach jednego z najbardziej znanych mówców Starożytnej Grecji – Demostenesa. Badacze twierdzą, że upadki banków w Grecji były związane z kryzysami w latach 377-376 oraz 371 p.n.e. Ważnym faktem w historii bankowości było założenie banku państwowego przez Ptolemeuszy egipskich (III-I wiek p.n.e.), którego usługi były skierowane także do przedsiębiorców, rzemieślników i drobniejszych banków.
W Starożytności ludzie trzymali pieniądze w świątyniach, ponieważ kapłani cieszyli się dużym zaufaniem społecznym. Z czasem kapłani zaczęli pożyczać też pieniądze. Świadczą o tym zapiski ze starożytnej Grecji, Rzymu i Egiptu. Starożytni Rzymianie wyprowadzili bankowość ze świątyń do odrębnych budynków, świadcząc usługi lichwiarskie dla ludności, w zamian za zysk pobierany od pożyczonej kwoty. Juliusz Cezar w jednym z edyktów zezwolił na konfiskatę ziemi w zamian za niespłacenie pożyczki.
W Starożytnym Rzymie wprowadzono stowarzyszenia bankowe „societas argentariae”, a bankierów nazywano „mensarii” (od mensa – kantor, lada). Tworzyli oni gildię chroniącą ich interesy. Znano takie pojęcie jak kontrakt terminowy (mutuum), co umożliwiało bankom obrót powierzonymi środkami i wypłacania odsetek depozytorom. Rzymianie rozróżniali też kontrakt użyczenia (commodatum) i przechowania. Niestety sprawnie działający system finansowy Rzymu upadł z powodu inflacyjnej polityki monetarnej oraz wydarzeń historycznych, takich jak: ekspansja chrześcijaństwa, wędrówki ludów czy napór Germanów.